Istotą tego ruchu jest „przekonanie o prawidłowości będącej podstawą życia całego kosmosu. Obowiązuje ona powszechnie w sferze duchowej i materialnej, gdyż obie są tylko różnymi aspektami świata jednego Boga. Bóg to uniwersalna świadomość, która całe stworzenie ożywia, zgodnie z niezmiennymi i doskonałymi jego prawami.”
„Reprezentantem Boga w człowieku jest Wyższa Jaźń – mikrokosmos dążący do harmonii z makrokosmosem. W aspekcie antropologicznym człowiek jest widziany jako istota dualna składająca się z ciała i ducha. Jako ciało jest istotą materialną i przemijającą, jako duch jest „wewnętrzną jaźnią”, niematerialną, nieograniczoną, nieskończoną, złączoną z Bogiem i wszechświatem.
Człowiek, zbyt silnie związany ze światem materialnym, ma utrudniony dostęp do swego boskiego źródła.
Zakon A.M.O.R.C. pragnie dostęp ten mu ułatwić, przy tym oba aspekty człowieka mają własne autonomiczne formy świadomości. Świadomość związana z ciałem ma oparcie w jego zmysłach. Świadomość wewnętrzna, subiektywna, podświadomość, należy całkowicie do świata duchowego, jest częścią boskiej „świadomości kosmicznej”.
Centralną kategorią idei nauczania Zakonu A.M.O.R.C. jest mistyka jako środek dotarcia do Boga”.
Tajemnica Różokrucjanizmu polega na odkrywaniu zdolności tkwiących w wewnętrznej jaźni człowieka i oddaniu ich na praktyczne wykorzystanie.
Cytaty z Historii Różo-Krzyża, J. Prokopiuk, 2014