Lustro

Niby nic wyjątkowego. Idealnie gładka tafla szkła powleczona z jednej strony srebrem. Pozwala na odbicie światła. Jakość lustra jest dziś doprowadzona prawie do perfekcji, do tego stopnia, że samo lustro staje się niezauważalne, a widzimy w nim jedynie odbicie rzeczywistości, które czasem trudno odróżnić od prawdziwego obrazu. Patrząc w lustro widzimy siebie samych. Niekiedy mamy wrażenie, że nasze odbicie żyje. A z drugiej strony, lustro to coś tajemniczego, brama do innego świata, gdzie wszystko niby jest takie same, a jednak odwrócone. Wiąże się z nim wiele przesądów. Jest tematem wielu utworów.

Przejrzała się w liściu
O lustro kwiatów lśniący liść
Przejrzała się w niebie
O lustro ziemi czarną chmurą podbite
Przejrzała się w dłoni
O lustro przyszłości wyroczne [...]   
                     

"Lustro"Julia Hartwig

 

Już w pierwszych monografiach na drodze Różo-Krzyża, członkowie naszego Zakonu stykają się z symbolem lustra. Pojawia się ono niepozornie, jakby mimochodem, i prawie bez dodatkowych wyjaśnień. Ale będą mieli z nim do czynienia przez cały okres rożokrzyżowej nauki. Dlaczego? Jaka jest jego rola i co sobą reprezentuje? Czego symbolem jest lustro? Myślę, że każdy mistyk pewnego dnia zaczyna zastanawiać się nad jego znaczeniem i szuka własnej odpowiedzi.

Lustro jest przedmiotem posiadającym właściwość odbijania promieni światła. Dzięki niemu możemy nie tylko zobaczyć odbicie samych siebie, ale i naszego otoczenia, a nawet gwiazd. Co to oznacza? To znaczy, że nasza świadomość może ujrzeć w lustrze odbicie naszej własnej interpretacji świata.

Spoglądając w nie, patrzymy na odbity w nim świat, ale postrzegamy go i interpretujemy w najbardziej osobisty sposób. Każdy z nas inaczej, odmiennie. Na ekranie własnej świadomości, na podstawie własnych doświadczeń, własnej dojrzałości.

Ale czy tylko lustro jest w stanie nam pokazać nasze odbicie? Czy są inne przedmioty, które mają taką samą lub podobną cechę?

Czy na przykład książka i zawarta w niej opowieść nie mają takiej zdolności? Litery spisane rzędem, jedne po drugich, tworzą słowa, zdania i rozdziały. Tylko my jesteśmy w stanie przekształcić te znaki w myśli i obrazy i zobaczyć je w zwierciadle naszej świadomości. Zapisane idee, przemyślenia, historie lub przygody pobudzają nasz umysł do tworzenia własnych światów, miejsc i przygód, czasem fantastycznych i niesamowitych, prawdziwych lub nie, ale będących ich odbiciem lustrzanym, niby podobnym, a jednak innym, bowiem wytworzonym przez naszą własną świadomość i przeżywanym przez nas jak prawdziwe.

Gdy szukamy odpowiedzi na jakieś pytanie lub zagadnienie w tekstach, monografiach lub dyskusjach, i gdy wreszcie ją znajdujemy, to ta odpowiedź lub rozwiązanie jest dla nas odblaskiem światła wiedzy, odbijającym się niczym w zwierciadle, w naszej świadomości, potrzebnym nam do zrozumienia nas samych i naszej własnej wizji i interpretacji świata wokół nas. A nasz świat wewnętrzny, czy też jest odbiciem świata realnego? A zatem, gdzie jest ów realny świat? Tu czy tam?

Wielu zadaje sobie to pytanie. Lecz jedno jest pewne, jeżeli chcemy zmienić albo wpłynąć na własne odbicie w lustrze, możemy to uczynić jedynie w świecie realnym. Nie na odwrót. Może właśnie po to tutaj jesteśmy. Droga, poprzez działanie, przez czyny, wzloty i upadki, poprzez naszą własną rzeczywistość. Nie inaczej. Bowiem to tutaj istnieje struktura i materia niezbędne do naszego działania. Pasywna, czekająca na nasze czyny, akcje i reakcje. Dzięki nim jesteśmy w stanie zmienić esencję i istotę obserwatora patrzącego w lustro, czyli nas samych.                   

Lumosis F.R.C.