4. Nauki Różokrzyżowe

Każda monografia ma formę zeszytu zawierającego od około 5 do 10 stron. Zgodnie z techniką inicjatyczną A.M.O.R.C., nauki Różokrzyżowe są ułożone w cztery sekcje, z których każda liczy kilka stopni - sekcja Kandydatów, Neofitów, Wtajemniczonych i Iluminati. Nie wdając się w szczegóły można powiedzieć, że trzeba około sześciu lat, by ukończyć naukę w trzech pierwszych sekcjach.

Filozofia praktyczna

Nauki A.M.O.R.C. rozwijane są stopniowo i obejmują tematy oparte na prostym, lecz dogłębnym wytłumaczeniu wiedzy różokrzyżowej. Od samego początku, członek Zakonu jest oswajany z zasadami i prawami mistycznymi, które może stosować, by lepiej opanowywać swe życie codzienne. W tym znaczeniu monografie Zakonu nie dotyczą w żadnym przypadku wiedzy ograniczonej do teorii lub czysto spekulatywnych dogmatów. Przeciwnie, przekazywane nauki mają charakter praktyczny i są ułożone tak, aby można je było zastosować praktycznie w życiu, dla polepszenia swego losu. Wiele osób wyobraża sobie mistycyzm jako życie oparte na wyrzeczeniu i całkowitym zaniechaniu świata materialnego. Nic bardziej fałszywego. Mistyk Różo-Krzyża uważa, że rozwój człowieka odbywa się zarówno w świecie materialnym, jak i świecie duchowym. Żadna istota ludzka nie może zaznać szczęścia, gdy ograniczy swe życie jedynie do jednego z tych dwóch światów, jednocześnie lekceważąc ten drugi. Celem filozofii Różokrzyżowej jest, przede wszystkim, przyniesienie szczęścia tym, którzy stosują ją w swym życiu. Dlatego nauki A.M.O.R.C. przekazują wiedzę mistyczną w sposób praktyczny, a jej zasadniczym celem jest pozwolenie człowiekowi udowodnić samemu sobie, że myśl, jeśli jest właściwie stosowana, może panować nad materią. Tematy poruszane w monografiach dotyczą zarówno nauk klasycznych, jak i gnozy (wiedzy) czysto tradycyjnej.

Aby sprostać tym wymogom, członek Zakonu w miarę zdobywania kolejnych stopni zaznajamiany jest zarówno z podstawowymi danymi z dziedzin fizyki, chemii czy biologii, jak i doktrynami filozoficznymi, które od niepamiętnych czasów były przedmiotem dyskusji w kręgach wtajemniczonych. W rzeczy samej, jedne z drugimi są ściśle związane, gdyż zgodnie z dawnym powiedzeniem, głoszącym, że „wszystko to, co jest na górze jest takie jak to, co jest na dole”, nie można zrozumieć praw, które rządzą światem metafizycznym bez opanowania podstawowych zasad, które rządzą światem fizycznym. Fakt ten wyjaśnia, dlaczego najwięksi mistycy przeszłości byli znakomitymi uczonymi; wiedzieli oni, że pogoń za niewidzialnym zaczyna się od obserwacji i analizy tego, co widzialne.

Pochodzenie nauk Różo-Krzyża

Jak już mówiliśmy poprzednio, wiedza Różo-Krzyża sięga swymi korzeniami do szkół mistycznych Starożytnego Egiptu. Wiedza ta stanowi integralną część archiwów, które od wieków wzbogacają kulturalne i duchowe dziedzictwo A.M.O.R.C., a prawdy i zasady mistyczne, wyjaśniane w monografiach, są wynikiem nieprzerwanej pracy, jaką mistycy w przeszłości włożyli w zgłębianie tajemnic przyrody i wszechświata.

Do wiedzy przekazywanej przez mędrców starożytnego Egiptu dołączono koncepcje filozoficzne wielkich myślicieli starożytnej Grecji, a kilka wieków później - neoplatończyków. Następnie, gnoza tajemna wzbogaciła się o zasady mistyczne alchemików Różo-Krzyża średniowiecza. Znakomite osobistości żyjące w niezbyt odległych epokach rozwinęły i uściśliły, w oparciu o tradycyjne podstawy pozostawione przez swych oświeconych poprzedników, dziedzictwo starożytności. Zacytujmny tylko kilka nazwisk, osobistości takich jak: Leonardo da Vinci (1452-1519), Cornelius Heinrich Agryppa (1486-1535), Paracelsus (1493-1541), Francois Rabelais (1494-1553), Sir Francis Bacon (1561-1626), Yacob Boehme (1575-1624), Rene Descartes (1596-1650), Blais Pascal (1623-1662), Baruch Spinoza (1632-1677), Sir Isaac Newton (1642-1727), Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716), Benjamin Franklin (1706-1790), Michel Faraday (1791-1867), Claude Debussy (1862-1918), którzy dołożyli swą wiedzę do wiedzy Różo-Krzyża.

Sir Francis Bacon  Imperator Zakonu  w XVII wieku

Od początku aktualnego cyklu działalności A.M.O.R.C., inni różokrzyżowcy cieszący się wysokim autorytetem w różnych dziedzinach, wnieśli również swój wkład. Pośród nich znajdziemy tych, którzy pełnili lub pełnią funkcje wewnątrz Zakonu, jak i szeregowych członków, którzy jako fizycy, chemicy, biologowie, lekarze lub filozofowie pracują bez ustanku nad wzbogacaniem kulturalnym wiedzy Różo-Krzyża. Mówimy „kulturalnym”, gdyż duchowy wymiar inicjatycznej i rytualnej tradycji A.M.O.R.C. pozostaje i pozostanie na zawsze tym, czym był.

Łatwo więc zrozumieć, że różokrzyżowiec nie studiuje nauk jakiegoś myśliciela, i że wiedza mistyczna, do której ma dostęp, ciągle się rozwija. Jego studia dotyczą praw i zasad poddawanych próbom, które są odbiciem tego wszystkiego, co ludzki geniusz otrzymał w imię i na chwałę Powszechnej Inteligencji. Prosty fakt, że A.M.O.R.C. posiada laboratoria badawcze jest żywym dowodem, iż różokrzyżowcy zawsze starali się być łącznikiem między przeszłością a przyszłością, że mieli udział w tworzeniu lepszego świata, świata, w którym każda ludzka istota zazna pokoju ciała, serca i ducha, inaczej mówiąc Wewnętrznego Pokoju.

Stopnie świątynne R+C

Szczegółowa lista wszelkich zagadnień zawartych w nauczaniu A.M.O.R.C. byłaby zbyt długa jak na miejsce, którym dysponujemy w niniejszej broszurze. Zadowolimy się więc podaniem przeglądu tematów, omawianych w sekcji Wtajemniczonych, która składa się z dziewięciu stopni, nazwanych „Stopniami Świątynnymi”.

Pierwszy stopień Świątynny

stanowi expose na temat podstawowych praw, które rządzą makro- i mikrokosmosem. Stanowi on syntezę tego, co mistycy przeszłości, a w szczególności filozofowie starożytnej Grecji, nauczali na temat wibracji Eteru i struktury atomowej materii. Synteza ta zawiera oczywiście najnowsze dane naukowe w tej dziedzinie.

Drugi stopień Świątynny

jest poświęcony prawom świadomości. Jej części: obiektywna, subiektywna i podświadoma, stanowią przedmiot pogłębionego studium, co pozwala na jasne zrozumienie tego, czego psychologowie nauczają na temat zdolności mentalnych. Ponadto, pojęcia te są poruszane pod kątem filozofii Różo-Krzyża, a co za tym idzie, dają okazję do wyjaśnień przekraczających samą dziedzinę psychologii.

W trzecim stopniu Świątynnym

wyłożone są szczegółowo prawa życia. Pokazano, że prawa te, które pojawiają się na planie ziemskim, pochodzą z jedynej i tej samej energii kosmicznej: Siły Życiowej. Jest również wyjaśnione, że królestwa mineralne, roślinne, zwierzęce i ludzkie tworzą naturalny łańcuch, którego Boska Inteligencja używa dla osiągnięcia wyznaczonego przez siebie celu. Po określeniu wspólnych kryteriów dla wszystkich żywych stworzeń, przechodzi się następnie do poznawania życia ludzkiego.

Czwarty stopień Świątynny

oparty jest w całości na bardzo starym manuskrypcie. Opierając się na tym manuskrypcie stanowi jednocześnie syntezę trzech poprzednich stopni. Ogólnie rzecz biorąc, na tym etapie nauczania, poznajemy jedne po drugich główne prawa ontologii Różo-Krzyża, a wraz z nimi filozoficzne i mistyczne zasady, które łączą w jedną materię: świadomość i życie.

Piąty stopień Świątynny

to expose na temat życia i dzieł największych filozofów antycznej Grecji. Jego celem jest przypomnienie filozofii Antycznej Grecji w sposób ogólny, z prawami i zasadami, którymi zajmowali się zawsze adepci mistycyzmu, włączając to, co myśl filozoficzna, naukowa i religijna zawiera najlepszego. Wszystkie monografie tego stopnia pochodzą z archiwów naszego Zakonu i odnoszą się do wydarzeń nieznanych historykom.

Szósty stopień Świątynny

jest poświęcony terapeutyce różokrzyżowej. Daje proste, lecz kompletne wyjaśnienie podstawowych funkcji rządzących ludzkim ciałem; podaje również liczne zalecenia, których przestrzeganie pozwala na utrzymanie możliwie najlepszej harmonii w funkcjonowaniu organizmu człowieka. To, co czyni ten stopień ogromnie użytecznym, to studium zasad mistycznych używanych od wieków przez różokrzyżowców dla ulżenia lub leczenia różnych schorzeń. Zasady te polegają na magnetyzmie i wykorzystaniu działania autonomicznego systemu nerwowego człowieka, który zarządza i kontroluje działanie wszystkich organów ciała.

Monografie siódmego stopnia Świątynnego

odnoszą się do natury funkcjonowania i właściwości ciała psychicznego oraz świadomości człowieka. Równocześnie, wyjaśniają technikę stosowaną dla dokonywania projekcji tego ciała oraz świadomości, pozwalając w ten sposób na wyzwolenie się z więzów czasu i przestrzeni. Technika ta odpowiada temu, co inne tradycje określają jako „podróż w przestrzeń astralną”. Potem następnie studium o ludzkiej aurze i centrach psychicznych (czakry) oraz przegląd tradycyjnych dźwięków wokalnych (mantr), i wpływu jaki wywierają na ludzkie ciało.

Ósmy stopień Świątynny

ukierunkowany jest przede wszystkim na studium ludzkiej duszy i ścisłych więzów łączących ją z Duszą Wszechświata. Wszystko to, co inkarnowany człowiek powinien wiedzieć na temat swej duchowej natury i przyczyny ziemskiej egzystencji, jest wytłumaczone w monografiach tego stopnia. Tym samym, poruszone są szczegółowo takie tematy jak karma, wolna wola, reinkarnacja, metempsychoza, stadia śmierci, pomoc umierającym, życie pozagrobowe, kosmiczny kontakt z zaświatami, duchowa moc modlitwy i inne zagadnienia.

Dziewiąty stopień

kończy podstawowe nauczanie tradycji Różo-Krzyża. Zajmuje się on przede wszystkim studiami nad praktykami, które zawsze przyciągały adeptów mistycznych: radiestezją, telekinezą, wibroturgią, telepatią, kontaktem z Mistrzami kosmicznymi itp. Pod tym względem, stanowi on stopień Duchowej Alchemii, gdyż różokrzyżowiec jest wprowadzany w zdolności przewyższające jego czysto mentalne możliwości. W tym również stopniu kończy się nauka dźwięków wokalnych rozpoczęta w stopniu siódmym.

Rodzaj nauk zawartych w dziesiątym, jedenastym i dwunastym stopniu Świątynnym, tj. w sekcji Iluminati, zostanie pominięty milczeniem w tej broszurze. Dotyczą one tematów, które mają wielką wagę na planie ezoterycznym.

Pojmowanie sercem

Podsumowując powyższe streszczenie nauk różokrzyżowych należy podkreślić, że studia te nie wymagają żadnego głębszego wykształcenia. Są tak zredagowane, że każdy zainteresowany mistycyzmem może je zrozumieć. Poznanie tajemnic nie ograniczało się bowiem nigdy do tych, którzy są zdolni do ogromnych wyczynów intelektualnych. W rzeczywistości, doświadczenie uczy, że cechą godną nazwy różokrzyżowca jest pojmowanie sercem. Nie należy przez to rozumieć, że nauki Różo-Krzyża nie posiadają podstawy intelektualnej i nie przekazują danych kulturowych. Znaczy to jedynie, że dają one pierwszeństwo prawom i zasadom, jakie każdy człowiek musi stosować w swej egzystencji, aby znaleźć własne szczęście, równocześnie czyniąc innych szczęśliwymi. A więc, zastosowanie takich praw i zasad zależy bardziej od zalet serca niż od inteligencji umysłu, jaka by ona nie była. Dlatego też monografie używają języka łatwo zrozumiałego, pozbawionego zbyt wyszukanych intelektualnych sformułowań.

Zwyczajowe wykształcenie rozpowszechnione w obecnych instytucjach szkolnych nie zajmuje się dwoistością ludzkiej istoty, a stawia sobie za cel jedynie rozwój jej obiektywnych zdolności. Nauczanie akademickie szuka przede wszystkim rozwinięcia intelektu, podczas gdy współczesne społeczeństwo uważa, że społeczne powodzenie polega na zdolności dobrego rozumowania. Taki sposób patrzenia na sprawy jest niewystarczający. Cel istnienia nie ograniczał się nigdy do osiągnięcia szczytu na płaszczyźnie intelektualnej. Zresztą kto może określić czym jest taki szczyt? Umysłowa inteligencja nie jest niczym innym jak środkiem jaki przyroda oddała do dyspozycji człowiekowi by mu pozwolić uświadomić sobie swą prawdziwą naturę. Zaś prawdziwa natura człowieka polega przede wszystkim na nieograniczonych władzach sił podświadomości, które są w nim uśpione. Jest to powód, dla którego nauczanie A.M.O.R.C., rozwijając zdolności obiektywne i subiektywne człowieka, kładzie jednocześnie nacisk na rozwój zdolności psychicznych duszy ludzkiej