"Rose+Croix Journal" Wydanie 17
Witamy w 17. tomie "Rose+Croix Journal"!
W tym numerze znalazły się następujące referaty:
"Rozumienie pism mistycznych Jacoba Boehme poprzez fizykę współczesną" Christopher Eriksson, PhD
"William Shakespeare i doświadczenia edukacyjne Jakuba Boehme: Doświadczalne uczenie się i wykorzystanie alegorii w poszukiwaniu lepszego siebie" Christopher Eriksson, PhD
"Wielka klepsydra czasu" Roger Franz, MS
"Kartografie duszy: wyzwania dla ezoteryki" Lee Irwin, PhD
"Porównanie dwóch reprezentatywnych mitów o stworzeniu i ich nieświadomego wpływu na ludzką świadomość, przekonania i wartości" Cindy John, MS, i Frank Hutchinson, EdD
Mamy nadzieję, że artykuły zawarte w tym tomie zainspirują Cię do rozważenia znanych i nowych tematów w nowy sposób.
Mamy przyjemność zaoferować dwa referaty autorstwa Christophera Erikssona, doktora, na temat pism Jacoba Boehme (1575 - 1624), niemieckiego mistyka. Pierwszy bada koncepcje Boehme w odniesieniu do współczesnej fizyki, a drugi analizuje mistyczne podróże Williama Szekspira (1564 - 1616) i Boehme w odniesieniu do współczesnej teorii uczenia się przez doświadczenie. Są to ludzie obecnie uznawani za znaczących luminarzy swojej epoki, współcześni sobie, którzy na swoich indywidualnych ścieżkach życia szukali swojego lepszego ja, swojego połączenia z boskim wnętrzem.
W "Wielkiej klepsydrze czasu" Roger Franz, oferuje nam wgląd w naukę o wibracjach, cyklach i pomiarach czasu, a także dostarcza wizualnego instrumentu, który wzmocni naszą kontemplację tajemnic czasu i natury bytu.
Zapraszamy również do uważnego przeczytania "Kartografii duszy" autorstwa dr Lee Irwina. Jego artykuł to podróż przez czasy i kultury, która dostarcza map tego, jak różne ludy interpretowały naturę duszy, szczególnie poprzez raporty tych, którzy mieli doświadczenia bliskie śmierci. Następnie używa tych szerokich map duszy, aby przedstawić argumenty za studiami ezoterycznymi jako niezbędnymi do zrozumienia całej istoty człowieka.
Wreszcie Cindy John i Frank Hutchinson rzucają nam wyzwanie zbadania nieświadomych wpływów kosmogonii stworzenia, analizując władzę, jaką mity mają nie tylko nad wartościami kulturowymi, ale także nad naszym indywidualnym sposobem bycia w świecie.
Wszystkie prace zawarte w tegorocznym tomie rozważają na swój sposób, w jaki sposób dusza reprezentuje istotną część naszego indywidualnego "ja", gdy rozwija się ono w ludzkiej podróży przez czasoprzestrzeń. Proszę koniecznie zapoznać się z analizą okładki książki Johna Williama Waterhouse'a "The Soul of the Rose" (1908), aby pogłębić swoją ocenę i koncepcję prezentowanych tu prac.
Wszystkie te prace z powodzeniem badają swoje dziedziny, jak również transdyscyplinarne tematy, co poszerza nasze zrozumienie otaczających nas praw naturalnych. Abstrakty do każdego z referatów są opublikowane w języku angielskim, francuskim, niemieckim, portugalskim i hiszpańskim. [Tu można zapoznać się z ich polskim tłumaczeniem.]
Na stronie internetowej czasopisma znajdują się również narzędzia do wyszukiwania dysertacji, linki do badań, dokumenty archiwalne Zakonu Różokrzyża, AMORC, oraz wytyczne dotyczące składania prac. Termin nadsyłania prac do Rose+Croix Journal upływa 15 maja, by móc je opublikować w następnym roku; jednak autorzy są zachęcani do przesyłania swoich prac do procesu peer-review, gdy tylko będą gotowe. Zarówno członkowie Różokrzyża jak i osoby nie będące członkami są zaproszone do składania prac do rozpatrzenia.
Jeśli chciałbyś dołączyć do naszego zespołu wolontariuszy pracujących nad Rose+Croix Journal, daj nam znać pisząc na adres [email protected]. Wszystkie dziedziny i poziomy wiedzy są mile widziane.
Jeszcze raz dziękuję za lekturę Dziennika Rose+Croix - zapraszamy!
Z poważaniem,
Claudio Mazzucco
Redaktor Wykonawczy
"Dusza Róży"
Waterhouse urodził się w Rzymie w 1849 roku w rodzinie angielskich rodziców, którzy byli malarzami. Dorastał w Londynie i zapisał się do Royal Academy of Art. Później stał się sławny dzięki swoim przedstawieniom mitologii greckiej i legend arturiańskich. Był członkiem Bractwa Prerafaelitów w Anglii, grupy, która dążyła do powrotu do piętnastowiecznego włoskiego stylu skomplikowanych kompozycji, obfitych szczegółów i mocnych kolorów. Dusza Róży wykazuje to wszystko, z kontrastującymi błękitami, czerwieniami i zieleniami, wyrazem spokojnego zachwytu na twarzy odwróconej kobiety i wystarczającą ilością szczegółów wokół krawędzi, aby wiedzieć, że widzimy część większego osiedla, które ma kwiaty wzdłuż ścian i hiszpańskie dachówki.
A Look at This Year's Cover: John William Waterhouse's The Soul of the Rose
Rozumienie mistycznych pism Jacoba Boehme poprzez współczesną fizykę
Dla znanego niemieckiego mistyka Jacoba Boehme (1575 - 1624), zasada miłości lub boskiej harmonii jest triumfalnym wynikiem kosmicznego procesu, którego elementy składowe pochodzą z pragnienia, woli, bólu i udręki. Kosmologia Boehme'a zaczyna się od "Ungrund", "Bezdennej Nicości", która pragnie i chce stać się czymś, ale cierpi udrękę i frustrację, gdy nie ma wypływu, aby doprowadzić do tej harmonii. Jest to Pierwsza Zasada Boskiej Esencji Boehmego, czyli Światła, zasada, którą nazywa on "gniewem" lub "ognistym gniewem", co można powiązać z nieporządkiem.
Druga Zasada Światła Boehmego powstaje tam, gdzie widzi on iskrę zapalającą i przekształcającą ognisty gniew w harmonię i światło; czy to w mikrokosmosie własnego duchowego poszukiwania, czy w makrokosmosie rozszerzającego się wszechświata. "Iskra" Boehma jest tu pokazana jako zgodna z kosmologią Wielkiego Wybuchu i drugim prawem termodynamiki.
Trzecia Zasada Boskiej Esencji Boehmego widzi świat widzialny jako dynamiczną grę tych dwóch przeciwstawnych zasad. Dla Boehme jest jasne, że boskie światło Chrystusa jest dostępne dla wszystkich, niezależnie od zewnętrznej przynależności religijnej.
'Understanding the Mystical Writings of Jacob Boehme through Modern Physics"
William Szekspir i doświadczenia w nauce Jakuba Boehme: Doświadczalne uczenie się i wykorzystanie alegorii w poszukiwaniu lepszego siebie
Niniejszy artykuł przedstawia krótkie transdyscyplinarne podejście do zastosowania Nowoczesnej Teorii Doświadczalnego Uczenia się i Cyklu Uczenia się Kolba w celu zrozumienia zarówno wykorzystania uniwersalnej alegorii przez Williama Shakespeare'a (1564 ok. - 1616) w jego sonetach, a zwłaszcza Sonecie 8 i jego sztuce Kupiec wenecki, jak i wizjonerskich pism Jacoba Boehme (1575 - 1624). Obaj pisarze starali się wyartykułować znalezienie swojego miejsca w życiu i kosmosie, co Alfred Adler (1870 - 1937) określił po niemiecku jako gemeinschaftsgefühl. To poszukiwanie lepszego "ja" jest głęboko potwierdzone przez poczucie boskiej jedności, jak również przez silną więź z innymi.
Wielka Klepsydra Czasu
Jedność kosmosu ujawnia się poprzez zrozumienie i doświadczanie wibracji i cykli. Tutaj pokazujemy nowy sposób, aby pomóc mistycznemu poszukiwaczowi rozwinąć i zrozumieć ogromny zakres wibracji, a jednocześnie zrozumieć ich wspólność w prostych terminach, gdy bierze udział w medytacjach. Rozszerzamy fundamenty Kosmicznego Klucza zbudowanego na harmonice, aby dostarczyć zunifikowany środek reprezentacji numerycznej wielu dekad wibracji i cykli w prostym, jednolitym obrazie. W tym nowym spojrzeniu, regiony, które możemy i nie możemy bezpośrednio odczuwać, są jasno wyjaśnione z przykładami. Ten nowy zunifikowany pogląd jest możliwy dzięki zastosowaniu wspólnej miary czasu: sekundy. W tym podejściu konwencjonalna dychotomia w jednostce miary pomiędzy szybkimi wibracjami i wolnymi cyklami jest rozwiązana poprzez proste mierzenie ich wszystkich w tej samej jednostce czasu, dla której używamy znanej nam sekundy. W rezultacie powstaje nowy rodzaj klepsydry, nie zbudowany na sypiącym się piasku, ale na odkryciach najnowszej nauki, które wzmacniają nauki mistycyzmu w sposób jednolity i zrozumiały. Na koniec podany jest prosty, nowy symbol łączący wyniki obu perspektyw naukowych i mistycznych nowej klepsydry, który może być łatwo zapamiętany i stosowany w codziennej myśli.
Kartografie duszy: Wyzwania dla ezoteryki
Niniejszy artykuł oferuje przegląd duszy, najpierw w kategoriach modeli historycznych, określonych przez pięć odrębnych teorii duszy, następnie jako fenomenologiczne ujęcie duszy jako rzeczywistości doświadczalnej, po którym następują badania nad doświadczeniami bliskimi śmierci (NDE). Wreszcie, artykuł oferuje porównanie tradycyjnych historycznych relacji z badaniami NDE, aby wyciągnąć wnioski na temat natury duszy w teorii ezoterycznej widzianej ze współczesnej perspektywy. Tym, co czyni ezoterykę interesującą, nie jest jej historyczność ani fakt, że przeszłe istoty ludzkie miały unikalne, niezwykłe lub niezwyczajne idee lub doświadczenia, ale raczej to, że gnoza widoczna w tych tradycjach reprezentuje fundamentalną ludzką zdolność do transformacji i duchowej iluminacji. Tym, co czyni ezoterykę znaczącą, jest ta zdolność, którą wszyscy mamy do większej świadomości.
Porównanie dwóch reprezentatywnych mitów o stworzeniu i ich nieświadomego wpływu na ludzką świadomość, przekonania i wartości
W artykule porównano i skontrastowano dwa mity: chrześcijańską metaforę Stworzenia oraz hinduski mit kosmogonii. Badania analizują, w jaki sposób historia Genesis z chrześcijaństwa (część tradycji zachodniej) i mity kosmogoniczne z hinduizmu (część tradycji wschodniej) mogły utrwalić nieświadome wartości i przekonania skutkujące percepcyjnymi ślepymi punktami (scotomas), które mogą ograniczać ewolucję świadomości ludzkości.
Wykorzystując Motywy Archetypów Joya Millsa i Cztery Funkcje Josepha Campbella, ten artykuł pokazuje, że przekonania i wartości nieświadomie ukryte w tych mitach ujawniają poziom świadomości otwarty na wyłaniający się paradygmat jedności całego stworzenia. Taki paradygmat może rozpuścić iluzoryczne granice oddzielenia. Przekonania i wartości kształtują sposób, w jaki jednostki patrzą na świat i stanowią podstawę do interpretowania rzeczywistości oraz decydowania o tym, co jest dla nich społecznie znaczące w ich życiu. Mity utrwalają przestarzałe wartości i przekonania na nieświadomym poziomie, które ograniczają zdolność dostępu do pełnego zakresu wyborów dla poprawy ludzkości oraz związanych z nią systemów i instytucji. W dostrojeniu do Uniwersalnej Jedności, gdzie ludzie wykazują większą tolerancję dla różnic etnicznych, seksualnych i politycznych, zwraca się uwagę na większą samoświadomość, intencję uzdrowienia, powtarzanie nowych zachowań i wskazówki od zaufanych osób.